Zespół Martini Police, zwycięzca organizowanego w Poznaniu festiwalu 33 Showcase, zaprezentował właśnie swój pierwszy singiel wydany pod szyldem wytwórni 33 Records. „Park Ciemnego Nieba” to równocześnie zapowiedź debiutanckiego albumu kapeli.
„Park Ciemnego Nieba” opowiada o odcięciu się od rozpędzonego, niedającego wytchnienia świata. Pod wpływem tej pogoni za niczym społeczeństwo zmienia się, przekształca i przybiera nową formę, coraz mniej ludzką. Wielkie miasta okazują się być nie rajem, a pułapką, między innymi za sprawą skutków ubocznych technologii, niezauważanych, bo stanowiących już nieodłączny element codzienności, jak sen czy oddech. Pomysł na taką właśnie tematykę narodził się po przeczytaniu przez artystów opisu Izerskiego Parku Ciemnego Nieba.
Od połowy XX wieku, dzięki lampom wyładowczym, możemy niemalże zmieniać noc w dzień, a miasta stały się wyspami światła, które łatwo z orbity dostrzec na nocnej części Ziemi. Można powiedzieć, że człowiek pokonał ciemność, która zawsze wzbudzała w nim lęk. Wydawałoby się, że to dobrze, ale... właśnie zaczynamy rozumieć, że ciemność jest potrzebna przyrodzie i nam.
Za źródło inspiracji posłużył też film „Blade Runner” Ridleya Scotta z 1982 roku, a konkretnie monolog zaimprowizowany w ostatniej scenie przez Rutgera Hauera, aktora wcielającego się w rolę androida Roya Batty'ego. Stojący w obliczu własnej śmierci człowiek-maszyna wydaje się bardziej ludzki niż jego „stwórcy”.
Widziałem rzeczy, którym wy, ludzie, nie dalibyście wiary. Statki szturmowe w ogniu sunące nieopodal Pasu Oriona. Oglądałem promieniowanie skrzące się w ciemnościach blisko wrót Tannhausera. Wszystkie te chwile znikną w czasie jak łzy w deszczu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz